Tá Dia i mo chuideachta, ach níos mó ná sin, tá sé ionam.
Is é a thugann dom mo 'bheith ann'.
Cuimhním ar an Dia seo ionam a thugann beatha dom.
Tá Sé i mbualadh mo chroí, i dtuile agus trá m'anála,
i ngluaiseachtaí m'aigne, i mo shaol ar fad.
Deir Naomh Iognáid Loyola go múineann Dia mé
díreach mar a mhúineann múinteoir a dhalta.
Meabhraím dom féin go bhfuil Dia ag mo mhúineadh de shíor.
Iarraim grásta Dé chun cabhrú liom éisteacht
agus a ligean do Dhia mé a athrú, a mhúnlú agus a athmhúnlú.
Conas a bhraithim i ndáiríre?
éadromchroíoch nó tromchroíoch?
seans go bhfuilim síochánta, sona sásta.
Nó b’fhéidir go bhfuil easpa dóchais ionam,
nó buartha, nó feargach.
Aithním conas mar atáim i ndáiríre.
Gránn Dia mé díreach mar atáim.
Agus rinne siad féin ar tharla sa tslí a aithris, agus mar a d'aithin siad é i mbriseadh an aráin. Le linn na cainte sin dóibh, sheas sé féin ina measc agus dúirt leo: "Síocháin daoibh!" Ghlac siad scéin agus uamhan, á mheas gur ag féachaint ar spiorad a bhí siad. Ach dúirt sé leo: "Cad é an scanradh atá oraibh, agus cad chuige a bhfuil ceisteanna ag teacht in bhur gcroí! Féachaigí mo lámha agus mo chosa, gur mé féin atá ann. Láimhseálaigí mé, agus tuigigí nach mbíonn feoil ná cnámha ag spiorad mar a fheiceann sibh atá agamsa." Á rá sin dó, thaispeáin sé dóibh a lámha agus a chosa.
Cuirim i gcuimhne dom féin go bhfuilim i láthair Dé i gcónaí.
Ansin, samhlaím Íosa féin ina sheasamh nó ina shuí os mo chomhair amach.
Nochtaim m'intinn agus rún mo chroí dó.
Déanaim comhrá Leis díreach mar a dhéanfadh cairde lena chéile.
Glóir don Athair agus don Mhac agus don Spiorad Naomh,
Mar a bhí ar dtús, mar atá anois agus mar a bheas go brách;
Trí shaol na saol.
Cuireann muid fáilte roimh d’aiseolas faoin bpaidir laethúil. Ba bhreá linn smaointe maidir le cur chun cinn an tsuímh a fháil freisin.