Tearmann

"Amen, Amen, a deírim libh,
má choinníonn aon duine mo bhriatharsa
ní fheicfidh sé bás choíche.”
Dúirt na Giúdaigh leis: “Tá a fhios againn anois go bhfuil deamhan ionat. Tá Abrahám marbh agus na fáithe agus deir tusa: ‘Má choinníonn aon duine mo bhriatharsa, ní bhlaisfidh sé bás choíche.’ An ea gur mó thusa ná ár n athair Abrahám atá marbh? Agus na fáithe freisin, tá siad marbh. Cé tá tú a dhéanamh díot féin?”
D’fhreagair Íosa:
“Dá mbeinn féin do mo ghlóiriú féin,
ba neamhní mo ghlóir.
Is é m’Athair a dhéanann mé a ghloiriú,
an té a ndeir sibhse mar gheall air:
‘Is é ár nDia é.’
Ach níl aithne agaibh air.
Tá aithne agamsa air, áfach.
Dá ndéarfainn: ‘Níl aithne agam air,’
bheinn cosúil libhse, bréagach.
Ach tá aithne agam air,
agus coinním a bhriathar.
Rinne Abrahám bhur n athair lúcháir
go bhfeicfeadh sé mo lá sa.
Chonaic, agus bhí áthas air.”
Ansin dúirt na Giúdaigh leis: “Níl tú caoga bliain d’aois fós agus an bhfaca tú Abrahám?” Dúirt Íosa leo:“Amen, Amen, a deirim libh,
sula raibh Abrahám ann,
táimse ann.”
Mar sin, thóg siad suas clocha le caitheamh leis, ach d’fholaigh Íosa é féin agus d’imigh amach as an Teampall.